OTOP
BirdLife
Strona głównaMapa serwisuKontakt
wersja polska wersja angielska

Orlik krzykliwy Aquila pomarina

Orlik krzykliwy Orlik krzykliwy Artur Tabor

Najliczniejszy orzeł zamieszkujący lasy, gdzie miejsca jego lęgów są objęte ochroną strefową. Jego krajowa populacja jest jedną z największych na świecie.

Rozmieszczenie w Polsce i w Karpatach

W Polsce: bardzo nieliczny gatunek lęgowy. Zwarty zasięg występowania obejmuje ścianę wschodnią – Warmia, Mazury, Podlasie, Polesie, Roztocze i wschodnia cześć Karpat. Drugim obszarem występowania jest północny zachód kraju.

W Karpatach: w części zachodniej rzadki, natomiast w Beskidzie Niskim, Bieszczadach, Górach Sanocko-Turczańskich i na Pogórzu Przemyskim gniazduje ponad ¼ krajowej populacji.

Baner mapa rozmi

Siedlisko

Lasy różnego typu, przede wszystkim liściaste i mieszane, a w górach bory jodłowe. W pobliżu muszą się znajdować dogodne żerowiska – ekstensywnie użytkowane otwarte tereny rolnicze, najlepiej tworzące strukturalną mozaikę.

Kluczowe zagrożenia

• zaniechanie i intensyfikacja produkcji rolnej na terenach żerowiskowych, powodujące ich utratę i ujednolicenie ich struktury,

• zalesianie terenów otwartych stanowiących żerowiska,

• niepokojenie ptaków przy gniazdach (prace leśne, turystyka).

Zabiegi ochronne

• wspieranie ekstensywnie prowadzonej gospodarki rolnej, utrzymującej zróżnicowany, mozaikowaty krajobraz terenów otwartych,

• zaniechanie zalesiania terenów żerowiskowych,

• egzekwowanie reżimu ochrony strefowej.

Status ochronny
Polska Czerwona Księga Zwierząt LC – mniejszego ryzyka
Bibliografia

BirdLife International. 2004. Birds in the European Union: a status assessment. Wageningen, The Netherlands: BirdLife International.

Chylarecki P., Sikora A., Cenian Z. (red.) 2009. Monitoring ptaków lęgowych. Poradnik Metodyczny dotyczący gatunków chronionych Dyrektywą Ptasią. GIOŚ, Warszawa.

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (wersja ujednolicona).

Głowaciński Z. (red.) 2001. Polska Czerwona Księga Zwierząt. Kręgowce. PWRiL, Warszawa.

Gromadzki M. (red.) 2004. Ptaki (część I). Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. Tom 7.

Gromadzki M. (red.) 2004. Ptaki (część II). Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. Tom 8.

Hordowski J. 1999. Ptaki polskich Karpat Wschodnich i Podkarpacia. Tom I. Merkator, Przemyśl.

Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, sporządzona w Bernie dnia 19 września 1979 r.

Konwencja o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, sporządzona w Bonn dnia 23 czerwca 1979 r.

Kunysz P., Hordowski J. 2000. Ptaki polskich Karpat Wschodnich i Podkarpacia. Tom II. Merkator, Przemyśl.

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną.

Sikora A., Rohde Z., Gromadzki M., Neubauer G., Chylarecki P. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań.

Tomiałojć L., Stawarczyk T. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław.

Walasz K., Mielczarek P. 1992. Atlas ptaków lęgowych Małopolski. Biologica Silesiae, Wrocław.

Wilk T., Jujka M., Krogulec J., Chylarecki P. (red.) 2010. Ostoje ptaków o znaczeniu międzynarodowym w Polsce. OTOP, Marki.