Płochacz halny
Tomasz Tańczuk
Ptak wróblowy najwyższych partii gór. Brązowo ubarwiony, ale z szarawą głową, żółtą nasadą dzioba, rdzawo kreskowanymi bokami i białym plamkowaniem pokryw skrzydłowych.
Rozmieszczenie w Polsce i w Karpatach
W Polsce: bardzo nieliczny ptak lęgowy. Występuje wyłącznie w górach – Karpatach i Karkonoszach.
W Karpatach: Zasiedla tylko najwyższe pasma. Najliczniejszy jest w Tatrach (na wysokości pomiędzy 1550 a 2250 m n.p.m.). Poza tym regularnie gniazduje jeszcze na Babiej Górze i w Bieszczadach.
Siedlisko
Piętro subalpejskie (halne) i subniwalne w górach, pokryte niskimi murawami, obfitujące w miejsca skaliste.
Kluczowe zagrożenia
• Utrata siedlisk lęgowych w wyniku rozbudowy infrastruktury turystycznej (szlaki piesze i trasy narciarskie),
• Zwiększona penetracja terenów lęgowiskowych przez turystów.
• Synantropizacja gatunku w miejscach nasilonego ruchu turystycznego.
Zabiegi ochronne
• Ograniczenie presji rozwoju infrastruktury turystycznej na siedliska lęgowe,
• Zabezpieczenie lęgowisk przed nadmierną penetracją ludzką.
Bibliografia
BirdLife International. 2004. Birds in the European Union: a status assessment. Wageningen, The Netherlands: BirdLife International.
Chylarecki P., Sikora A., Cenian Z. (red.) 2009. Monitoring ptaków lęgowych. Poradnik Metodyczny dotyczący gatunków chronionych Dyrektywą Ptasią. GIOŚ, Warszawa.
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (wersja ujednolicona).
Głowaciński Z. (red.) 2001. Polska Czerwona Księga Zwierząt. Kręgowce. PWRiL, Warszawa.
Gromadzki M. (red.) 2004. Ptaki (część I). Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. Tom 7.
Gromadzki M. (red.) 2004. Ptaki (część II). Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. Tom 8.
Hordowski J. 1999. Ptaki polskich Karpat Wschodnich i Podkarpacia. Tom I. Merkator, Przemyśl.
Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, sporządzona w Bernie dnia 19 września 1979 r.
Konwencja o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, sporządzona w Bonn dnia 23 czerwca 1979 r.
Kunysz P., Hordowski J. 2000. Ptaki polskich Karpat Wschodnich i Podkarpacia. Tom II. Merkator, Przemyśl.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną.
Sikora A., Rohde Z., Gromadzki M., Neubauer G., Chylarecki P. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań.
Tomiałojć L., Stawarczyk T. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław.
Walasz K., Mielczarek P. 1992. Atlas ptaków lęgowych Małopolski. Biologica Silesiae, Wrocław.
Wilk T., Jujka M., Krogulec J., Chylarecki P. (red.) 2010. Ostoje ptaków o znaczeniu międzynarodowym w Polsce. OTOP, Marki.
